حسین گریه و شیون نخواست از مردم
حسین خواست که مردم نگشته سر در گم
حسین خواست که پیمان شکن شود رسوا
چه در عراق و چه ایران، چه کوفه یا در قم
حسین کرد رها حج و رفت سوی جهاد
ندای «ینصُرُنی» داد و گفت ینصُرکُم
غدیر را چو به صحرای غفلت افکندند
رسید دامنه ی آن به کربلا از خم
ز بس عظیم بُوَد این تراژدی «عاصم»
غمش سراسر عالم گرفته تا انجُم
سوای فلسفه ی کربلا یکی اینکه
حسین شیعه بخواهد نه گریه، ای مردم
اول محرم ۱۴۴۵ قمری ۴/۲۸/ ١٤٠٢ شمسی
محمد شیران«عاصم اصفهانی»
برچسب : نویسنده : shiran-asemo بازدید : 71